1)بلدرچین
از لحاظ جانورشناسی بلدرچین به راسته
مرغان، خانواده قرقاول ، زیر خانواده مرغان مزرعه و گونه بلدرچین تعلق
دارد. در حالت کلی دوگونه بلدرچین ژاپنی و اروپائی بسیار مورد توجه هستند
که میان این دو گونه رابطه بسیار نزدیکی وجود دارد. بلدرچینهای ژاپنی بیشتر
در جزایر ژاپن پراکنده هستند و نوع وحشی این پرنده به صورت جفت در تابستان
در شمال و در زمستان در نواحی جنوبی جزیره زندگی می کنند در حالیکه
بلدرچینهای اروپائی از گسترش وسیعی در اروپا، سیبری، ایران، ترکیه، چین و
مصر برخوردار هستند. با این حال شباهتهای بسیاری بین بلدرچین ژاپنی و
اروپائی وجود دارد و تنها تفاوت آنها در اندازه بدن و جثه می باشد به گونه
ای که بلدرچین اروپائی دارای طول بدن ۱۸ سانتیمتر و بلدرچین ژاپنی دارای
طول بدن ۱۵ سانت می باشد.
2)ویژگیهای عمومی بلدرچین
به طور کلی بلدرچینها پرندگانی پرطاقت،
نیرومند و مقاوم می باشند و می توانند در گستره وسیعی از مناطق با آب و
هواهای گوناگون رشد و تولید مثل نمایند که این توانائی ناشی از قدرت
سازگاری بالای آنها با شرایط گوناگون محیطی می باشد.
بلدرچین دارای مقاومت خوبی نسبت به شرایط
نامساعد محیطی بوده و در محیطهای مختلف به راحتی سازگار می گردند. این
پرندگان سریعاٌ رشد می کنند بطوریکه سن بلوغ در این پرندگان پائین بوده و
در سن ۱/۵ تا ۲ ماهگی به بلوغ کامل جنسی می رسند که در این هنگام وزن
پرنده نر به ۱۵۰ -۱۲۰ گرم و ماده ها به ۱۸۰ – ۱۵۰ گرم می رسد. ( وزن پرنده
بسته به نوع، نژاد و نوع سیستم پرورش می تواند متفاوت از اعداد ارائه شده
باشد.)
این پرنده پس از رسیدن به سن بلوغ به مدت
حدود ۶- ۴ ماه تخمگذاری خواهد کرد که متوسط تخمگذاری در این مدت حدود ۱۰۰
عدد تخم خواهد بود که از این تعداد حدود ۷۵- ۷۰ درصد به جوجه تبدیل خواهند
شد.
جوجه های بدست آمده از گله مادر پس از
گذشت ۴۵ -۳۵ روز به وزن کشتار می رسند و در این هنگام وزن متوسط لاشه در
آنها می تواند بسته به نوع و نژاد از ۱۴۰ گرم الی ۲۲۰ گرم متغیر باشد.
در یک جمع بندی ساده می توان نتیجه گرفت که مجموع عواملی نظیر: سن بلوغ
پائین، سن کشتار مناسب، کیفیت مطلوب گوشت، هزینه های ثابت و جاری مناسب در
مقایسه با دیگر شاخه های دامپروری و همچنین مقاومت بالای پرنده به شرایط
نامساعد محیطی، پرورش بلدرچین را تبدیل به صنعتی سودآور نموده که امروزه
مورد توجه بسیاری از پرورش دهندگان در سراسر جهان قراردارد.
میزان تخمگذاری در بلدرچینها بالا و در
حدود ۲۵۰ عدد در هر سال می باشد. بلدرچین ماده د رسن ۶۰ -۵۰ روزگی به اوج
تولید تخم می رسند. متداولترین نژاد در پرورش صنعتی این پرنده نژاد
کوترنیکس ژاپنی (COTURNIX) می باشد که در سال حدود ۲۰۰ تخم گذاشته و در سن
۴۰ روزگی نیز به وزن کشتار ۲۵۰ گرم می رسند.
از لحاظ ظاهری بلدرچین ماده درشت جثه تر
از بلدرچین نر بوده و پرهای سینه اش نیز خالدار می باشند در حالیکه بلدرچین
نر دارای پرهای سینه ای به رنگ قهوه ای می باشد.
3)سیستمهای رایج پرورشی
پرورش بلدرچین عموماٌ بصورت بسته و بدون
چراگاه بوده و در این حالت پرورش مادرها در پن های مخصوص و پرندگان گوشتی
ها در قفس انجام می گیرد و به طور کلی مناسبترین و سودآورترین حالت جهت
پرورش این پرنده احداث مزرعه ای کامل و دارای قسمتهای زیر می باشد:
۱- قسمت پرورش گله مادر
۲- جوجه کشی
۳- پرورش گله گوشتی
۴- کشتار و بسته بندی
سیستم فوق به شما این امکان را می دهد که
بهترین کنترل را بر روی عوامل گوناگون موثر بر کیفیت و کمیت تولید داشته
باشید و در نتیجه سودآوری بیشتر را برای پرورش دهنده تضمین گردد.
جهت پرورش بلدرچین روشهای گوناگونی وجود دارد که بنا به نوع آب و هوا، نوع
مدیریت و مکان اجرای پروژه می توان به یکی از این روشها عمل نمود.
متمرکزترین حالت جهت پرورش این پرنده
استفاده از قفسهای ویژه پرورش برای مادرها و پرندگان پرواری می باشد. حسن
این روش در این است که کنترل بلدرچینهای حساس خصوصاٌ در مواقع بروز استرس و
ترس راحت تر می باشد.
جهت پرورش پرندگان گوشتی می توان از
قفسهائی به ابعاد ۱۰۰ * ۴۰ سانتیمتر و ارتفاعی در حدود ۱۶ – ۱۵ سانت
استفاده کرد که معمولاٌ ۱۷۰ – ۱۴۰ قطعه جوجه را در سنین یک تا دو هفتگی می
توان در چنین قفسهائی نگهداری کرد.
معمولاٌ می توان بلدرچینها را در سنین ۴
-۳ هفتگی در قفسهائی ۸ -۷ طبقه که بر روی هم استقرار یافته اند انتقال داد.
همچنین جهت بسترسازی مناسب، کف قفسها را در هفته اول با کاغذ یا مقوای
نازک می پوشانیم و در چند روز اول غذا را بر روی کاغذ پخش می کنیم و سپس از
طریق دانخوریهای ویژه که در جلوی قفسها نصب شده اند جهت تغذیه استفاده می
کنیم.
جهت تامین آب مورد نیاز می توان از
آبخوریهای نیپل استفاده نمود ( یا آبخوریهای ناودانی با دهانه بسیار تنگ).
پس از گذشت ۴۵ -۴۰ روز می توان بلدرچینهای پروار شده را به کشتارگاه انتقال
داد.
همچنین جهت پرورش گله مادر می توان بخشی از جوجه های تولیدی را که از لحاظ
داشتن خصوصیات تولیدی مناسبتر از بقیه به نظر می رسند جدا و بوسیله شماره
های ویژه ای علامت گذاری نمود، سپس در سن ۶ هفتگی پرندگان مذکور را به
قفسهای مخصوص تخمگذاری انتقال می دهیم که این قفسها معمولاٌ دارای ابعادی
در حدود ۱۵ * ۱۵ سانتیمتر و ارتفاع ۱۵- ۱۳ سانت می باشند. البته هنگامیکه
تولید تخم بارور مدنظر باشد می توان از قفسهائی به ابعاد ۲۵ -۱۵ سانت برای
هر ۲۰ قطعه پرنده استفاده نمود که در این حالت پرندگان را با نسبت نر به
ماده ۱ به ۳ پرورش می دهند.
به طور کلی و صرفنظر از نوع سیستم پرورش، جهت نیل به حداکثر بازدهی بایستی موارد زیر را در نظر داشت:
- اجتناب از هرگونه حمل و نقل بی مورد
- فراهم نمودن محیطی آرام و دور از استرس
- اعمال برنامه کاهش تدریجی دما
- تامین نور کافی و استفاده از برنامه نوری مناسب
- استفاده از جیره های بالانس شده و با کیفیت
- رعایت کلیه اصول بهداشتی
4)روش تعیین جنسیت
تشخیص جنسیت بلدرچینها در ۳ هفته اول
زندگی بسیار مشکل و توام با خطای زیاد است ولی بعد از سه هفتگی شناسائی به
طور واضح امکان پذیر می باشد، بدین صورت که در بلدرچینهای نر، پرهای گردن
قهوه ای و پرهای سینه قرمز مایل به قهوه ای روشن (حنائی) بوده در حالیکه در
بلدرچین ماده پرهای گردن و سینه روشن و با لکه های سیاه رنگ به شکل نقطه
ها یا نوارهائی ظاهر می شوند.
روش دیگر تشخیص این است که، بلدرچینهای نر
دارای غده ای در کلواک است که به اندازه تقریبی یک فندق در قسمت بالای
کلواک قرار دارد و در اثر فشار و تحریک کف سفیدی از آن ترشح می شود که
نباید با ترشح اسپرم اشتباه گرفته شود. البته روشهای دیگری جهت تفکیک جنس
نر و ماده با بالای ۹۰ درصد اطمینان وجود دارد که نیازمند تبحر و تجربه
خاصی می باشد.منبع:اصول پرورش و نگهداری بلدرچین منبع:اصول پرورش و نگهداری بلدرچین
منبع:
http://www.eggborn.com/?page_id=615
پرورش بلدرچین