تاريخچه و اقتصاد پرورش بلدرچين

پرورش بلدرچين


از اوايل قرن بيستم نگهداري بلدرچین  توسط دامپروران از اهميت خاصي برخوردار شده است در مرحله نخست هدف از نگهداري بلدرچين توليد تخم بلدرچین  بود كه بعدها به عنوان يك منبع توليد گوشت  بلدرچین نيز مطرح گرديد. در ژاپن سال 1920 به گزيني اين پرنده در جهت توليد تخم  بلدرچین مخصوصا در نواحي آئي چي (Ai chi) و شمال توكيو آغاز و به عنوان يك واحد انتفاعي از واحدهاي دامپروري جايگاه ويژه اي يافت. جنگ جهاني دوم سبب گرديد كه توليد بلدرچين كلا كنار گذاشته شود. ولي در همان 15 سال اول پس از جنگ جهاني مجددا نگهداري بلدرچين رونق گرفت. به طوريكه توليد بلدرچين از لحاظ كيفيت در ژاپن دومين مقام را در بين طيور اهلي كسب نمود. كوتورنيكس ها به طور وسيع در اروپا، آفريقا و آسيا پراكنده مي باشند و اين پرندگان به عنوان گونه هاي مهاجر مطرح هستند. ظاهرا كوتورنيكس ها چه آنهايي كه در ژاپن در حدود قرن يازدهم اهلي بوده اند و چه آنهايي كه در آن موقع از كشور چين به ژاپن آورده شده بودند در ابتدا به عنوان پرندگان زينتي و آوازه خوان نگهداري مي شدند. اما در سال 1900 ميلادي كوتورنيكس ها به طور گسترده در كشور ژاپن براي توليد گوشت  بلدرچین و تخم بلدرچین مورد استفاده قرار گرفتند و توليد گوشت  بلدرچین  و تخم بلدرچين  به ميزان بالايي صورت گرفت و بعد از آن در بسياري از كشورها نظير هنگ كنگ، سنگاپور، مالزي و فرانسه جايگاه خود را پيدا كردند.

سپس كشورهاي ديگر به فكر توسعه پرورش بلدرچين پرداخته و يكي از اقلام صادراتي اين كشورها فروش  گوشت بلدرچين بوده و  اميد مي رود كه در آينده کار تولید گوشت بلدرچین توسعه يافته و توليدات گوشت  بلدرچین و تخم بلدرچين فزوني پيدا كند.